شعر محلی “اشک فراق” به گویش اردکان فارس در وصف امام زمان
| اشکِ فراق | ||
| باز هَم روزِ جُمَه اَندَن و طاعَت مِینَم | وَصفِ گُلْ نَرگسِ گُلزارِ ولایَت مِینَم | |
| باز هَم روزِ جُمَه اَندَن و بای اَشکِ فراق | مِشِنَم شعرلِ خُم‌گُفتَه کتابت مِینَم | |
| آغاجون خاصَه اِسیت عَرضِ اِرادَت مِینَم | اِ فراقُت جُمَه‌یَل نُدبَه قرائَت مِینَم | |
| نُدبه چون مِرْبَمِ سَر اَزبارَه بای صوتِ حَزین | نَذرِ[1] اَندِن تو دو صد آیَه تَلاوَت مِینَم | |
| مات و غَمزِیدَه اِ گُردِه‌ی جانَمازُم مِشِنَم | اِ سِ اَندِن تو مُ هِی شایَت و بایَت مِینَم | |
| لُو گُزَک مِینَم و بُق‌کِردَه اِ بای اَهل و عَیال | قِصّه‌ی غیبت و نَندِن تو حکایَت مِینَم | |
| قصّه‌ی دیریِ تو بَسکه مَلال‌انگیزَن | که شِ بای دِل پُر و بای گِیرَه رَوایَت مِینَم | |
| جَمکرانَم که مِیَم شوقِمُ و ذوقُم هَمِنُن | که هِسُم جِلوِه‌ی نازِ تو زیارَت مِینَم | |
| مُ اِ شوقِ تو اِگر سَهله[2] بِیَم خَسَّه و خُرد | به خدا اَزباره احساسِ رضایت مِینَم | |
| اگه دیتِن تو اِسیم قِسمَت و تَقدیرا نَبوت | سِ نَدیتِن تو اِ خُت عَرضِ شکایت مِینَم | |
| اگه لُو تِشنِه مِ جامِ لَوَلُت سیرِ نَبوت | اِ لُوَل نَرگسِ باغِ تو قَناعَت مِینَم | |
| مُ اگر مُردَمُ و دیتِن تو نَصیبُم وانَبی | باورُم هِن که زیارِت تِ قیامَت مِینَم | |
| مُ اِ شوقِ یِ دَمون[3] سیلِ تو در روزِ جَزا | دَردِ هِجرِ تو اِ بای گِیرَه طَبابَت مِینَم | |
| اِ سِ دیتِن تو اِ فردای قیامَت به خُدا | پیشِ مادر تو تمنّایِ وساطَت مِینَم | |
| تِشْکِ عمر اَندِنِ لُو بون و دِ نیسُم مُ رَمَق | مُ اِ زهرا و تو دَرخواسِ شفاعت مِینَم سراینده: محمد امیری اردکانی | |
[1] – در گویش عامیانه‌ی اردکان به نذر، نَرذ (narz) نیز می‌گویند.
[2] – مسجد سهله، در اطراف کوفه، در دو کیلومترى شمال غربى مسجد اعظم کوفه، کهنترین مکان منتسب به امام زمان (عج) است که به‌عنوان اقامت گاه شخصى آن حضرت در عصر ظهور معرّقی شده است.
[3] – یِ دَمون ye damun = یک دم و یک لحظه
پست های مرتبط
درباره نویسنده
