شعر محلی “کرونا” به گویش اردکان فارس

کرونا سراینده: محمد امیری اردکانی
آهایْ رَفیقِ هُمْ‌زَبونْ!

 هِنْ کُرونا آفَتِ جونْ
ویروسِ نَحْس و قَدَرِنْ

  قاتِلِ نُسْلِ بَشَرِنْ

پَخْشِ بُدَنْ اِ سالِ نُو

 کُفَّه‌یِ خُشْک و لَرْز و تُو

جونِ بَشَرْ دَرْ خَطَرِنْ

  ساعَتِ ساعَتْ بَتَرِنْ

صُحْبَتِ تابوت و لَشِنْ

 اُنْگاری دُنْیا رو تَشِنْ

دِنیا پُر از دَرْدِسَرِنْ

  اُنْگاری روزِ مَحْشَرِنْ

تآمینِ دارو مُشْکِلِنْ

 کَمبودِ ماسْک و اَلْکُلِنْ

خُلاصَهْ، اُوضاعْ دَرْهَمِنْ

 هَرْچِهْ بِگَمْ بازَمْ کَمِنْ

رَفیقِ خوب و نُکْتَه‌دونْ!

 قَدْرِ سَلامَتیتْ بُدونْ

چونْ کُرونا اِ پِسْ دَرِنْ

 توو خونَهْ مونْدَنْ بِهْتَرِنْ

اَلانْ نَهْ مُوقِیْ سَفَرِنْ

  سَلامَتیتْ دَرْ خَطَرِنْ

نَهْ بِشْنُفَمْ بِی‌نِ سَفَرْ

  گِیْ اِ جُنوبْ گِیْ اِ خَزَرْ

بِیُوْ بَدونِ دَرْدِسَرْ 

 بَدونِ اِجْبار و تَشَرْ

اُشی اِ خونَهْ سَر بِه زیرْ 

 هِیْ اِ عَیالَمْ مَدِهْ گیرْ

بُیْ بَچِیُلْ بَ مِهْرَبونْ

 تا خونَهْ بوتْ اَمْن و اَمونْ

خونَه‌یِ دِلْ کُ باصَفا

  با خونْدَنِ ذِکْر و دُعا

بُگُ خدایِ مِهْرَبونْ!

 تُوسِهْ حَکیمِ جِسْم و جونْ

 حاجَتِ ما خُتْ کُ رَوا

 دَرْدَلِ ما خُتْ کُ دُوا

 خُتْ کُ اِ ما دَفْعِ بَلا

 رَدْ کُ اِ سرْ ما کُرونا

نظری بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *