شعر محلی “صد یاد او روزل” به گویش اردکان فارس

به نام خدا «صَد یادِ او روزَل»  
اِمشُو مُ دِلُمْ تَنْگِن و دَرگیرِ قَدیمِن
اِنگار کِه تاپویِ غَضَبْ‌ْکِردَهْ اِ ریمِن

صَد یادِ او روزَلْ کِه هَمَشْ صُل ‌و ‌صَفا بی
هَمْ گَپَل و هَمْ کارَلِ بُیْ یادِ خُدا بی

صَدْ یادِ خُرُنگِلْ چالَه وُ کُرسیِ خونَه
دُوْرُشْ کِه میشَسِن دَ نَبی عُذر و بَهونَه

بی وِرْدِ زَبونِ بُوایِلْ خوب و نُمونَه
گِیْ شِعْرَلِ خوشحالی و ‌ گِیْ شِعْرِ غَمونَه

شِعْرَلْ هَمَهْ گُلچینِ کَتابِلْ شُعَرا بی
دِلْ‌چَسْپ خَلایِقْ اِ تو هَرْ صَحْن و سَرا بی

شِعْرَلْ هَمَه بی سَرمَلِ اِحْساس و مَعانی
گِیْ شِعْرَلِ طاهِر بی و گِیْ شِعْرَلِ قانی

گِیْ شِعْرَلِ کِرمونی و خَیّام و سَنایی
گِیْ شِعْرَلِ بَسْطامی و گِیْ شیخِ بَهایی

گِیْ شِعْرَلِ حافِظْ بی و گِیْ شِعْرَلِ جامی
گِیْ خاطِرَه‌ وُ قِصَّه‌یَلِ مَرْدُمِ عامی

گِیْ خاطِرَه‌یِلْ دُورَه‌یِ خانَل بی و کِیخا
گِیْ قِصَّه‌یِ یوسفْ بی و مَعشوقَهْ زلیخا

گِیْ قِصَّه‌یِ خانَلْ بی و گِیْ ظُلمَلِ ناحَق
گِیْ خُسرُو و شیرین و یِه‌گِیْ قِصَّه‌یِ وامَق

گِیْ خاطِرَه‌یِلْ قَطی و گِیْ سُفْرَه‌یِ بی‌نون
گِیْ قِصَّه‌یِ هَف‌پَیْکَر و گِیْ لِیلی و مَجنون

گِیْ قِصَّه‌یِ آرَشْ بی و گِیْ تیر و نُشونُش
گِیْ قِصَّه‌یِ ضَحّاک و او مارَلْ سَرِ شونُش

گِیْ صُبَتِ کورشْ بی و گِیْ غیرَتِ آرَشْ
گِیْ تیشَه‌یِ فَرهاد و یِه‌گِی خینِ سِیاوَش

گِیْ صُبَتِ اَفْسانَه‌یِ رُسَّمْ بی و سُهراب
گِیْ صُبَتِ قُرانْ بی و گِیْ مَمْبَر و مِراب

گِیْ صُبَتِ سَلْمون و اُوَیسِ قَرَنی بی
گِیْ ذِکْرِ اِحادیثِ رَسولِ مَدَنی بی

گِیْ صُبَتِ سُنَّتْ بی و گِیْ وَصْفِ شَریعَت
گِیْ وَصْفِ زِراعُتْ بی و گِیْ وَصْفِ طَبیعَت 

گِیْ صُبَتِ باهِنْدِه‌یَل و کَرْکَس و دالَل
گِیْ صُبَتِ پازَنَل و گِیْ تیلَهْ‌شِکالَل  

کو خاطِرَه وُ قِصَّه وُ گَپِلْ او زَمونَه
کو غوچَلِ رَمْ‎کِردَه اِ بُیْ تیر
و نُشونَه     

کو غوچَل و پازَنَل و کو شیر و پِلَنْگَل
کو شال و قُوایْ سُوزِ بَرِ مَرْتَ و جَنْگَل

کو بویِ خَش و تَنْدِ اَوِشْتَکَلِ کُه گَر
کو چُوْگ و چَویلِلْ خَش و روغِنْ مَثِ عَمْبَر

کو چِشَلِ گِرْیونِ نَنَه‌یْ خوب و تَمیزُم
کو هُرْت و نِهیبِلْ او بُوایْ خوب و عَزیزُم

کو دُفْتَلِ کَمْ‌ْحَرْف و زَبونْ‌بَسَّه وُ شَرموک
کو چَرزِ حِنا بَسْتَه وُ کو پَلَلِ سِر گوک

کو کِی‌بُنووِلْ قِرقِری و قِرَل و قَمْبیل
کو مِردَلِ سَرسَخْت و سَفَرکِردَهْ اِ گَمْبیل

کو شُوْق و هَلِیْ‌هویِ جَوونِلْ توو بُرونَل
کو مَشْکَل و دیلَکِلِ تَر زیرِ بُهونَل

کو کَه‌زَنی و چالَل و کو کُوْگَل سر خُیْگ
کو تاق و تُروقِلْ او کَوارِلْ تَر و بَنْ مُیْگ

کو اُورَلِ پُرْبِشْت و او بَرْفَلْ زِمِسونَل
کو یَخَل و قَنْدیلَلِ قِدْ بُرجَه وُ بونَل

کو بَرْفَلِ سَنْگین و اِ یَکْ اَندَنِ جوویَل
کو بَرووَلِ چویی و کو رُفتنِ توویَل

کو شالِ سَفیدی کِه اِ سر کولِ دَنا بی
کو
«بَرفودُشُوْیَلْ» کِه مِثْ رَنْگِ حَنا بی

صَدْ حیفْ کِه اِمروزَهْ دَنا بَرْفِ سَرُشْ نی
کُهْ مُهْرْ غَزونِنْ دَ یَلِ سُوْزِ بَرُشْ نی

سَخْتِنْ کِه بِگَمْ رُنْجِ بَلادیتَهْ اُوُشْ نی
شِشْ‌پیرْ لُوُشْ خُشْکِن و یِک‌لَحْظَهْ خُوُشْ نی

سَختِنْ کِه بِگَمْ چِشْمَه‌یِ سَرمُهْرِ بُدَنْ کور
سَختِنْ کِه دَ نی شِهْنَه‌یِ اَسْپِلْ کَهَر و بور 

سَختِنْ کِه چِشِلْ گُلَلِ کِزْکِردَهْ اِ خُوْ بوت
جُیْ سُوْزی‌یَل و دارَلِ پُرمیوَهْ اِ جُوْ بوت 

سَخْتِنْ کِه وابِنْ دارَلِ دِهْ خُشْکَه وُ پیوار
باهِنْدَه پَنا بَردِ تو هَرْ بُرْجِه وُ دیوار

اَفْسوسْ کِه پایْ مِهتَرِ دِهْ رَفْتَنِ لُو گور
جُی ساز و سِه‌تارْ اَندَنِ دُوْ تُمْبَک و تَمْبور

مُرْدَنْ دِلِ مِهْتَرْ دَ هَوِسْ ساز شِ خُشْ نی
بُلبُلْ اِ قَفَسْ چَهْچَه و آوازْ شِ خُشْ نی

بُلبُلْ اِ قَفَسْ خُفْتَن و نیسُشْ دِیَهْ آواز
نیسُشْ رَمَقِ شَسَن و نیسُشْ پَرِ پَرْواز

اَفسوسْ کِه جَنْگَلْ دِیَهْ بی‌شیر و پِلَنْگِن
بی چِشْمَه‌یِ پُراُوْ دَ طبیعَت نَه‌قَشَنْگِن

ما چونْ اِ طَبیعِتْ که نَه‌سُوزِنْ نَه‌رِضاسوم
دائِمْ اِسِ بِهْتَرْ بُدَنُشْ دَسْ اِ دُعاسوم

مُمْ  خَشْکَهْ بِدیتی کِه وُیَه‌یْ‏‏‏ دِلْ‏ مُ وَرَندن
روزِلْ نَخَش و خُشْکِ طَبیعَتْ اِ سَرَندن

اَزْ نُوْ چِهْ خَشِنْ روزَلِ پُربَرفی و اُوْ بوت
سر بُرْجَه‌ اِ نوْ ظَرفَلِ پُرْ بَرْف‌ودُشُوْ بوت

مُمْ خَشْکَهْ بِدیتی کِه اِ نوْ بِشْتِن و بارِن
جُیْ جُیْ وَطَنُمْ نِعْمَت و رُوْنَقْ بِسِیارِن

مُمْ خَشْکَهْ بِدیتی کِه زَمینْ تِشْنَه‌یِ اُوْ نی
اِیْشومِ زَبونْ‌بَسَّهْ اِ بی‌اُوْیی اِ رُوْ نی

مُمْ خَشْکَهْ بِدیتی کِه زَمینْ سُوْز و مَلَنْگِن
آسایِش و آرامِشِ جُی تیر و تُفَنْگِن

مُمْ خَشْکَهْ بِدیتی کِه اِ وَرْ کُرْسِیِ خونَه
شانومَهْ هِن و شِعْرَلِ پُرمَغْز و غَمونَه

مُمْ خَشْکَهْ بِدیتی کِه فَقیرَمْ کِل‌و‌هُوْ شِن
جُی گِیْرَه وُ بُقْ لُوْخَنَه‌یِلْ خَشْ‌خَشِ لُوْ شِن

مُمْ خَشْکَهْ بِدیتی کِه اِ نوْ صُلِن و سازِش
سَرْ جُیْ جَر و شَرَلْ هَمَهْ هِنْ ناز و نَوازِش

مُمْ خَشْکَهْ بِدیتی کِه هَمَه‌یْ مِردَلِ رُوْ سِن
نامِردَلِ بَدکارَهْ اِ بَندیرِ پُخُوْ سِن

مُمْ خَشْکَهْ بِدیتی کِه اِ پایْ مَنْقَلِ پُرتَش
نی حُقَّه‌یِ بافور و جَوونِلْ بَد و سَرکَش

بِسْ‌مِن دِیَه اِمشُو نِمَرَم «خَشْکَهْ» اِ سر ْ لُو
اَزبَسْکهْ چِشُمْ مَشْتِن و پُفْ‌کِرْدَه وُ پُرخُو

بِسْ‌مِن دَ رَوا نی کِه هُنَم مَتَّهْ اِ خَشْخاش
آیَنْدَه مِگَمْ حَرف و حَدیثِلْ خُمِ سِرْ جاش

سروده‌یِ: محمد امیری اردکانی

نظری بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *