شعر محلی “ا سر شون رضا” به گویش اردکان فارس در وصف امام رضا

شِعْری اِ سرْ شونِ رِضا سراینده: محمد امیری اردکانی
طوسْ هِنْ شاهِدِ اَسْرارِ فَراوونِ رِضا

 تِشْکْ، واقِنْ اِ چِشِلْ ناز و دِرَخْشونِ رِضا

واقِ گُلْ رَفْتَن و بَرْیوزِن و شَرْموک و خِجِلْ

 اِ سِ دیتِنْ لُوَلِ غُنْچَه وُ گُلْگونِ رِضا

بادْ، سَرْشُوْقِن و دِلْخَشْ کِه هِسُشْ شونَهْ مِزِنْدْ

 نَرْم و هُمْبارْ اِ لُایْ زُلْفِ پَریشونِ رِضا

بِه خُدا تُیلَهْ‌شِکالَمْ اِ سِ ضامِن بُدَنُشْ

 هِنْ نَمَکْ‌گیر و نَظَرْکِرْدَه وُ مَدیونِ رِضا

اِ سِ لُطْف و کَرَمُشْ تُیلَه‌ْشِکالَلْ هَمَه‌شوو

 نَسْلْ دَرْ نَسْلْ هِسِنْ شاکِر و مَمْنونِ رِضا

مُمْ شِنُفْتَنْ کِه مِگِنْ روزِ شِهادِتْ زَهْرا

 هِنْ حَرَمْ شاهِدِ اَشْکِلْ گُت و غَلْتونِ رِضا

اَشْکِ غَمْ مَتْ اِ رو لُوْسِه‌یْ چِشَلِ شَمْعِ حَرَم

 وَقْتی‌یِنْ شاهَد چِشِلْ تَر و گِریونِ رِضا

خاکِ مَشْهَدْ اِگِ اِمروزِ بُدَنْ مُهرِ نَمازْ

 هِنْ اِ یُمْنِ حَرَمِ پاک و زَرَفْشونِ رِضا

اِفْتِخارِنْ اِ سِ طاووسْ کِه هِنْ بال و پَرُشْ

 گَرْدْگیرِ حَرَم و نَقْشَلِ اِیْوونِ رِضا

جُز خُدایی کِه خُشِنْ ظاهِر و پِنْهون و عَلیمْ

 هیشْکَ نیسُشْ خَوَر از رازَلِ پِنْهونِ رِضا

دِلْنشینِنْ اِ سِ هَرْ شیعِه‌یِ عَثْنی عَشَری

 کِه اِ تِیْ دِلْ خُ هِسُشْ باوَر و ایمونِ رِضا

خوش بِه حالِ او پالونْ‌دوزِ خُدادیتَهْ کِه بی

 عاشِق و رَهْرُوِ مَکْتِبْ پُر و پِیْمونِ رِضا

مُ یِقینْ مِنْ اِ سِ هَرْ مِرْد و زِنِیْ ایرونی

 اِفْتِخارِنْ کِه وابوتْ خادِم و دَرْبونِ رِضا

هَرْجا لازِمْ بو عَمَلْ بِیْنِنِ سرْ عَهْد و وَفا

 هِیْ قَسَمْ مِرْخِنِ سرْ نوم و اِ سرْ جونِ رِضا

تَمْ اِگَرْ تِسْکا عَمَلْ بِیْنِه اِ حُکْمِلْ شَرْعی

 هُنِه کِرْدِه‌یْ و ‌خُتِ سرْ کَفِّه‌یِ میزونِ رِضا

تَحْلَه‌خوارِنْ اِگِ عُمْرِ تو یِ‌عُمْرِنْ شُو و روز

 خُتْ شِرینُشْ کُ اِبُیْ قَنْدِ توو قَنْدونِ رِضا

نَمَکُشْ نی اِگِ عُمْرُتْ، مَزِ هِیْ سُرْسَهْ، بِریزْ

 اِ توو عُمْرُتْ، نَمَکِ پاکِ نَمَکْدونِ رِضا

اِگِ هِنْ زَخْمِ دِلُتْ کُهْنَه وُ بَدْخیم و گَوالْ

 چارِه‌یِ زَخْمِ تو هِنْ مَرهَمْ وُ دَرْمونِ رِضا

شَکْ نَموندَن کِه وَرِقْ دَفْتَرِ ما وَرْگِشْتَنْ

 اِ زَمانی کِه خُراسونِ بُدَنْ مُلْکِ سُلِیمونِ رِضا

دِلْنشینِنْ او پَسینَلْ کِه صُدُای ساز و دُهُلْ

 مَتِ گُلْدَسْتَه‌یَلِ خاصَه وُ مُوْزونِ رِضا

خوش بِه حالِ او کَموتِرْ تَپَل و کاکُلِ‌سَرْ

 کِه هِسُشْ لونَهْ اِ وِرْ گُنبِذ وُ سرْ بونِ رِضا

مُ اِ قُرْبونِ کَموتَرَلِ خوشْ‌رَنْگ حَرَمْ

 کِه هِسِنْ دونه‌خورِ ظَرْفَلِ پُرْ دونِ رِضا

اِیْ خُدا! شُکْرِ تو مِیْ‌نَمْ کِه اِ فَضْل و کَرَمُتْ

 مرغِ دِل‌ْمَمْ وابُدَنْ مُرْغِ غَزَلْ‌خونِ رِضا

اِ زَمانی کِه زِیارِتْ‌شِ نَصیبُمْ وابُدَنْ

 هِنْ کَویرِ دِلِ مُ سیرُوِ بارونِ رِضا

بویِ توحیدِ دَماغُمْ مِرِسِتْ وَقْتی مِشَمْ

 صاف‌وصادقْ اِ توو هَرْ دَرْگَه وُ دالونِ رِضا

چِه مَلوسِنْ کِه اِ سرْ سُفْره‌یِ مِهْرِ رَضَوی

 شونْ خَلْ مِیْ‌نَمِ خَرْدِنْ نَمَک و نونِ رِضا

سَخْتْ باوِرْ مِنِ اونْ روحِ مَسیحا نَفَسیشْ

 کِه اِ هَرْ مُردِه مِدِتْ جونْ، تَنِ بی‌جونِ رِضا

اِیْ خُدا! خُتْ هادِهْ تُوْفیقْ کِه بِیْ‌نَمْ دَمِ‌رُوْ

 هَمَه‌یِ دار و نَدارِلْ خُمِ قُرْبونِ رِضا

بُکُ خُتْ لَقْلَقَه وُ وِرْدِ زَبونُمْ کِه بِگَمْ:

 «لَعن و نِفْرینِ تو بَرْ قاتِلِ مَلْعونِ رِضا»

خُتْ نَصیبُمْ کُ خُدایا کِه اِ تاریکی‌ِ قَبْرْ

 وابو رُوْشَنْ اِ وَرُمْ شَمْعِ شِبِسْتونِ رِضا

کَرَمُتْ شامِلِ حالُمْ کُ کِه دَرْ روزِ حِسابْ

 بَمِ سرْ سَفْرَه‌یِ عَفْوِ تو، مُ مِهْمونِ رِضا

لُطْفِ خُتْ شامِلِ حالُمْ کُ یَ دَفَّیْ دَ بِگَمْ

 اِ یِ گوشَه‌یْ حَرَمُشْ شِعْری اِ سرْ شونِ رِضا

نظری بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *