شعر محلی طنز “گرونی” به گویش اردکان فارس
|به نام خدا «شعرْ طنز گرونی» سرودهیِ: محمد امیری اردکانی |
بَعْد ازْ دو سِه ماهْ قَهْر و پَریشونی و اَطْفار بی دینَهْ یِکَمْ ضِیفَهْ اِ سرْ گِندِ خُ انْگار |
شَمْ گُفْتْ: اِ قُرْبونِ تو اِیْ مِردِ گِرونُم مِنبَعْدْ دَ هِنْ نومِ خَشُتْ وِردِ زبونُم |
بَعْد از یِهدَمونْ حالِ خَش و پِچپِچِ هُمْبار بُی ضَیْفَهْ بناچارْ یَهُوْ رَفتومِ بازار |
بی عُلغُلَهْ هَر کُیچَه وُ پَسْکُیچَه وُ مِیْدون اَز مَردُمِ بیچارَه وُ دَرْموندَه وُ حِیْرون |
بازار پُر از دُفت و پُسَلْ کاکُلِسَرْ بی سَهمِ مُ همَشْ لُوْگُزَک و خُینِ جِگَرْ بی |
جِنْسَلْ هَمَه اَز عالی و اِدْبارْ گِرونْ بی رَفتومْ بِخِرومْ مانتو و شَلْوارْ گِرونْ بی |
لیف و شَنَه وُ حُوْلَه وُ گُلْنارْ گِرونْ بی چَسْپ و قَلَم و کاغَذ و پَرْگارْ گِرونْ بی |
اَزْ میوَهْ نَپُرسیتْ کِه بِسیارْ گِرونْ بی حَتّی کَفَنِ مُرْدَه وُ چِلْوارْ گِرونْ بی |
جِنسَلْ چه گِرونْ بی، بِه خدا قیمَتِ جونْ بی سَهْمِ مُ هَمَشْ لُوْگُزَک و آه و فَغونْ بی |
اَصْلَنْ دَ نَبی یِکْقَلَمْ آذوقَهیِ اَرْزون اَزْ شیر و پَنیر و کَرَه وُ زیرَهیِ کِرْمون |
اَزْ بامِیَه وُ جَعْفَری و تَرَّه وُ تَرْخون تا فُنْدُق و کُنْجید و وَن و بادُم و گِرْدون |
اَزْ کِشْمِش و قَنْد و شَکَر و پِسَّهیِ خَنْدون تا قِیْچی و قَنْدون و شَکَردون و نَمَکدون |
شِنکیش و کِنِیر و چَکُش و کَمْچَه وُ فُرْغون حَتّی نَخِ خَیّاطی و زیپ و کَشِ تُمْبون |
جِنسَلْ چه گِرونْ بی، به خدا سَر به هَوا بی سَهمِ مُ هَمَشْ لُوگُزَک و لُنَدَه وُ آه بی |
جِنسَلْ که خَریداریِ بی از سَرِ اِجْبار بی مَقْنَعَه وُ روسَری و دامَنِ گُلْدار |
کَفْشَکْ بی و کِبْریت و یِکَمْ تُخْمَک و اَنْجیر سُوْیا وُ پَنیر و کَرَه وُ تُرْشیِ موسیر |
هِیْ ضَیفَهْ خریدُشْ کِ وُ جِنْسُشْ کِ تِلَمْبار مَمْ لُوْگُزَکُمْ کِرد و نِهیبُمْ دا وُ اِخْطار |
ضَیفَهشْ گُ با احساس که: اِیْ مِردِ رَشیدُم! اُنگارْ دِیَه تَکْمیلِ بُدَنْ لیستِ خریدُم |
دیتُم که خریدُش وابُدَن سَرمَلِ زَمْبیل مَمْ موندِه بُدَم واق ا بای جُیبَلِ کَمپُیل |
آخِرْ مُ بَنامُمْ نا اِ سر عُذْر و بَهونَه زِیْدُمْ دو سه ساعَتْ به خُدا هِیْ چَکوچونَه |
قَصْدِ او دُکونْدارِ خُدادیتَه چَپُوْ بی سَهْمِ مُ هَمَشْ لُوْگُزَک و خُشْکیِ لُوْ بی |
آخِرْ مُ اِ سَرَفتَم و جَهلُمْ کِ وُ مَشْ گُفْت: اِیْ ضَیفَهیِ وِلْخَرْج و کَجْاندیشَه وُ بَدْ نُفْت! |
اَزْ بَسْکَه زُرُمْ خَرْدَنِ بُیْ اُرْسی کتونیم رَفتَنْ اِ سَرُمْ هوش و دَ نی زورِ تو زونیم |
جونُمْ دِ اِ لُوْ اَندَن و نیسُمْ دِ اَمونی هِنْ وِرْدِ زَبونُمْ مُ هَمَشْ فَقر و گِرونی |
اَزْ بَسْکَه لُوُمْ کُخْتَن و زِیْدَمْ اِ رو رونُم فَرْسودَه وُ پیوارِ بُدَنْ جِسْمُم و جونُم |
قَهْرُشْ کِ اِ نُوْ ضَیفَهیِ بَدْخُلق و دِلآزار کِردُشْ لَج و لُجْبازییَلُش اَزْبارَه تِکْرار |
اَزْ دینَه اِ نُو ضَیْفَهْ کارُشْ زَخمِ زَبونِن سَهْمِ مُ هَمَشْ لُوْگُزَک و دَرد و فَغونِن |
بَعْدْ از ای هَمَیْ کَلْکَل و حَرْفِلْ که نَخوبِن خُمْ دوشنَه مَ خُوْ دی کِه دُلارْ اَندَنِ دومِن |
یکلحظه مِ خُوْ دی وابُدَنْ فتَّ و فَراوون آذوقَه اِ هَرْ کُیچَه وُ بازار و خِیابون |
تُوْلیدِ بُدَنْ هَرچی کِه جِنْسِنْ اِ تو ایرون بازارْ تَکونْ خَردَن و قیمَتْ هَمَه میزون |
حَتی مِ تو خُوْ دی کِه لُپُمْ چَهْلِن و زَرْدِن جُیبُمْ خالی و دِلْ مُ پُر از غُصَّه وُ دَردِن |
حَتی ا تو خُوْ جیبِ مُ مِثْ کَلَّهیِ گَرْ بی سَهْمِ مُ هَمَشْ لُوْگُزَک و خُینِ جِگَر بی |