شعر محلی طنز “گرونی” به گویش اردکان فارس
| به نام خدا «شعرْ طنز گرونی» سروده‌یِ: محمد امیری اردکانی |
| بَعْد ازْ دو سِه ماهْ قَهْر و پَریشونی و اَطْفار بی دینَهْ یِ‌کَمْ ضِیفَهْ اِ سرْ گِندِ خُ انْگار |
| شَمْ گُفْتْ: اِ قُرْبونِ تو اِیْ مِردِ گِرونُم مِن‌بَعْدْ دَ هِنْ نومِ خَشُتْ وِردِ زبونُم |
| بَعْد از یِه‌دَمونْ حالِ خَش و پِچ‌پِچِ هُمْبار بُی ضَیْفَهْ بناچارْ یَهُوْ رَفتومِ بازار |
| بی عُلغُلَهْ هَر کُیچَه وُ پَسْ‌کُیچَه وُ مِیْدون اَز مَردُمِ بیچارَه وُ دَرْموندَه وُ حِیْرون |
| بازار پُر از دُفت و پُسَلْ کاکُلِ‌سَرْ بی سَهمِ مُ همَشْ لُوْگُزَک و خُینِ جِگَرْ بی |
| جِنْسَلْ هَمَه اَز عالی و اِدْبارْ گِرونْ بی رَفتومْ بِخِرومْ مانتو و شَلْوارْ گِرونْ بی |
| لیف و شَنَه وُ حُوْلَه وُ گُلْنارْ گِرونْ بی چَسْپ و قَلَم و کاغَذ و پَرْگارْ گِرونْ بی |
| اَزْ میوَهْ نَپُرسیتْ کِه بِسیارْ گِرونْ بی حَتّی کَفَنِ مُرْدَه وُ چِلْوارْ گِرونْ بی |
| جِنسَلْ چه گِرونْ بی، بِه خدا قیمَتِ جونْ بی سَهْمِ مُ هَمَشْ لُوْگُزَک و آه و فَغونْ بی |
| اَصْلَنْ دَ نَبی یِکْقَلَمْ آذوقَه‌یِ اَرْزون اَزْ شیر و پَنیر و کَرَه وُ زیرَه‌یِ کِرْمون |
| اَزْ بامِیَه وُ جَعْفَری و تَرَّه وُ تَرْخون تا فُنْدُق و کُنْجید و وَن و بادُم و گِرْدون |
| اَزْ کِشْمِش و قَنْد و شَکَر و پِسَّه‌یِ خَنْدون تا قِیْچی و قَنْدون و شَکَردون و نَمَک‌دون |
| شِن‌کیش و کِنِیر و چَکُش و کَمْچَه وُ فُرْغون حَتّی نَخِ خَیّاطی و زیپ و کَشِ تُمْبون |
| جِنسَلْ چه گِرونْ بی، به خدا سَر به هَوا بی سَهمِ مُ هَمَشْ لُوگُزَک و لُنَدَه وُ آه بی |
| جِنسَلْ که خَریداریِ بی از سَرِ اِجْبار بی مَقْنَعَه وُ روسَری و دامَنِ گُلْ‌دار |
| کَفْشَکْ بی و کِبْریت و یِ‌کَمْ تُخْمَک و اَنْجیر سُوْیا وُ پَنیر و کَرَه وُ تُرْشیِ موسیر |
| هِیْ ضَیفَهْ خریدُشْ کِ وُ جِنْسُشْ کِ تِلَمْبار مَمْ لُوْگُزَکُمْ کِرد و نِهیبُمْ دا وُ اِخْطار |
| ضَیفَه‌شْ گُ با احساس که: اِیْ مِردِ رَشیدُم! اُنگارْ دِیَه تَکْمیلِ بُدَنْ لیستِ خریدُم |
| دیتُم که خریدُش وابُدَن سَرمَلِ زَمْبیل مَمْ موندِه بُدَم واق ا بای جُیبَلِ کَم‌پُیل |
| آخِرْ مُ بَنامُمْ نا اِ سر عُذْر و بَهونَه زِیْدُمْ دو سه ساعَتْ به خُدا هِیْ چَک‌وچونَه |
| قَصْدِ او دُکونْ‌دارِ خُدادیتَه چَپُوْ بی سَهْمِ مُ هَمَشْ لُوْگُزَک و خُشْکیِ لُوْ بی |
| آخِرْ مُ اِ سَرَفتَم و جَهلُمْ کِ وُ مَشْ گُفْت: اِیْ ضَیفَه‌یِ وِلْخَرْج و کَجْ‌اندیشَه وُ بَدْ نُفْت! |
| اَزْ بَسْکَه زُرُمْ خَرْدَنِ بُیْ اُرْسی کتونیم رَفتَنْ اِ سَرُمْ هوش و دَ نی زورِ تو زونیم |
| جونُمْ دِ اِ لُوْ اَندَن و نیسُمْ دِ اَمونی هِنْ وِرْدِ زَبونُمْ مُ هَمَشْ فَقر و گِرونی |
| اَزْ بَسْکَه لُوُمْ کُخْتَن و زِیْدَمْ اِ رو رونُم فَرْسودَه وُ پیوارِ بُدَنْ جِسْمُم و جونُم |
| قَهْرُشْ کِ اِ نُوْ ضَیفَه‌یِ بَدْخُلق و دِل‌آزار کِردُشْ لَج و لُجْبازی‌یَلُش اَزْبارَه تِکْرار |
| اَزْ دینَه اِ نُو ضَیْفَهْ کارُشْ زَخمِ زَبونِن سَهْمِ مُ هَمَشْ لُوْگُزَک و دَرد و فَغونِن |
| بَعْدْ از ای هَمَیْ کَلْ‌کَل و حَرْفِلْ که نَخوبِن خُمْ دوشنَه مَ خُوْ دی کِه دُلارْ اَندَنِ دومِن |
| یک‌لحظه مِ خُوْ دی وابُدَنْ فتَّ و فَراوون آذوقَه اِ هَرْ کُیچَه وُ بازار و خِیابون |
| تُوْلیدِ بُدَنْ هَرچی کِه جِنْسِنْ اِ تو ایرون بازارْ تَکونْ خَردَن و قیمَتْ هَمَه میزون |
| حَتی مِ تو خُوْ دی کِه لُپُمْ چَهْلِن و زَرْدِن جُیبُمْ خالی و دِلْ مُ پُر از غُصَّه وُ دَردِن |
| حَتی ا تو خُوْ جیبِ مُ مِثْ کَلَّه‌یِ گَرْ بی سَهْمِ مُ هَمَشْ لُوْگُزَک و خُینِ جِگَر بی |
پست های مرتبط
درباره نویسنده
