شعر محلی طنز “گرونی” به گویش اردکان فارس

به نام خدا‏ «شعرْ طنز گرونی» سروده‌یِ: محمد امیری اردکانی  
بَعْد‏‏ ازْ دو سِه‏‏‏ ‏ماهْ‏‏‏‏‏ قَهْر و پَریشونی‌ و اَطْفار
بی دینَهْ یِ‌کَمْ ضِیفَهْ اِ سرْ گِندِ خُ انْگار

شَمْ گُفْتْ: اِ قُرْبونِ تو اِیْ مِردِ گِرونُم
مِن‌بَعْدْ دَ هِنْ نومِ خَشُتْ وِردِ زبونُم

بَعْد از یِه‌دَمونْ حالِ خَش و پِچ‌پِچِ هُمْبار
بُی ضَیْفَهْ‌ بناچارْ یَهُوْ رَفتومِ بازار

بی عُلغُلَهْ هَر کُیچَه وُ پَسْ‌کُیچَه وُ مِیْدون
اَز مَردُمِ بیچارَه وُ دَرْموندَه وُ حِیْرون

بازار پُر از دُفت و پُسَلْ کاکُلِ‌سَرْ بی
سَهمِ مُ همَشْ لُوْگُزَک و خُینِ جِگَرْ بی

 
جِنْسَلْ هَمَه اَز عالی و اِدْبارْ گِرونْ بی
رَفتومْ بِخِرومْ مانتو و شَلْوارْ گِرونْ بی

لیف و شَنَه وُ حُوْلَه وُ‌ گُلْنارْ گِرونْ بی
چَسْپ و قَلَم و کاغَذ و پَرْگارْ گِرونْ بی

اَزْ میوَهْ نَپُرسیتْ کِه بِسیارْ گِرونْ بی
حَتّی کَفَنِ مُرْدَه وُ چِلْوارْ گِرونْ بی

جِنسَلْ چه گِرونْ بی، بِه خدا قیمَتِ جونْ بی
سَهْمِ مُ هَمَشْ لُوْگُزَک و آه و فَغونْ بی

 
اَصْلَنْ دَ نَبی یِکْقَلَمْ آذوقَه‌یِ اَرْزون
اَزْ شیر و پَنیر و کَرَه وُ زیرَه‌یِ کِرْمون
 
اَزْ بامِیَه وُ جَعْفَری و تَرَّه وُ تَرْخون  
تا فُنْدُق و کُنْجید و وَن و بادُم و گِرْدون    

اَزْ کِشْمِش و قَنْد و شَکَر و پِسَّه‌یِ خَنْدون
تا قِیْچی و قَنْدون و شَکَردون و نَمَک‌دون    
 
شِن‌کیش و کِنِیر و چَکُش و کَمْچَه وُ فُرْغون
حَتّی نَخِ خَیّاطی و زیپ و کَشِ تُمْبون  

جِنسَلْ چه گِرونْ بی، به خدا سَر به هَوا بی
سَهمِ مُ هَمَشْ لُوگُزَک و لُنَدَه وُ آه بی

 
جِنسَلْ که خَریداریِ بی از سَرِ اِجْبار
بی مَقْنَعَه وُ روسَری و دامَنِ گُلْ‌دار

کَفْشَکْ بی و کِبْریت و یِ‌کَمْ تُخْمَک و اَنْجیر
سُوْیا وُ پَنیر و کَرَه وُ تُرْشیِ موسیر

هِیْ ضَیفَهْ خریدُشْ کِ وُ جِنْسُشْ کِ تِلَمْبار
مَمْ لُوْگُزَکُمْ کِرد و نِهیبُمْ دا وُ اِخْطار

ضَیفَه‌شْ گُ با احساس که: اِیْ مِردِ رَشیدُم!
اُنگارْ دِیَه تَکْمیلِ بُدَنْ لیستِ خریدُم

دیتُم که خریدُش وابُدَن سَرمَلِ زَمْبیل
 مَمْ موندِه بُدَم واق ا بای جُیبَلِ کَم‌پُیل

آخِرْ مُ بَنامُمْ نا اِ سر عُذْر و بَهونَه
زِیْدُمْ دو سه ساعَتْ به خُدا هِیْ چَک‌وچونَه

قَصْدِ او دُکونْ‌دارِ خُدادیتَه چَپُوْ بی
سَهْمِ مُ هَمَشْ لُوْگُزَک و خُشْکیِ لُوْ بی

 
آخِرْ مُ اِ سَرَفتَم و جَهلُمْ کِ وُ مَشْ گُفْت:
اِیْ ضَیفَه‌یِ وِلْخَرْج و کَجْ‌اندیشَه وُ بَدْ نُفْت!

اَزْ بَسْکَه زُرُمْ خَرْدَنِ بُیْ اُرْسی کتونیم
رَفتَنْ اِ سَرُمْ هوش و دَ نی زورِ تو زونیم

جونُمْ دِ اِ لُوْ اَندَن و نیسُمْ دِ اَمونی
 هِنْ وِرْدِ زَبونُمْ مُ هَمَشْ فَقر و گِرونی

اَزْ بَسْکَه لُوُمْ کُخْتَن و زِیْدَمْ اِ رو رونُم
فَرْسودَه وُ پیوارِ بُدَنْ جِسْمُم و جونُم

قَهْرُشْ کِ اِ نُوْ ضَیفَه‌یِ بَدْخُلق و دِل‌آزار
کِردُشْ لَج و لُجْبازی‌یَلُش اَزْبارَه تِکْرار

اَزْ دینَه اِ نُو ضَیْفَهْ کارُشْ زَخمِ زَبونِن
سَهْمِ مُ هَمَشْ لُوْگُزَک و دَرد و فَغونِن     

 
بَعْدْ از ای هَمَیْ کَلْ‌کَل و حَرْفِلْ که نَخوبِن
خُمْ دوشنَه مَ خُوْ دی کِه دُلارْ اَندَنِ دومِن 

یک‌لحظه مِ خُوْ دی وابُدَنْ فتَّ و فَراوون
آذوقَه اِ هَرْ کُیچَه وُ بازار و خِیابون

تُوْلیدِ بُدَنْ هَرچی کِه جِنْسِنْ اِ تو ایرون
بازارْ تَکونْ خَردَن و قیمَتْ هَمَه میزون

حَتی مِ تو خُوْ دی کِه لُپُمْ چَهْلِن و زَرْدِن  
جُیبُمْ خالی و دِلْ مُ پُر از غُصَّه وُ دَردِن

حَتی ا تو خُوْ جیبِ مُ مِثْ کَلَّه‌یِ گَرْ بی 
 سَهْمِ مُ هَمَشْ لُوْگُزَک و خُینِ جِگَر بی

نظری بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *