شعر محلی “سهیل مشرقی” به گویش اردکان فارس در وصف امام زمان (عج)
سهیل مشرقی
هوای شوقِ دیتَنُت، بُردَشِ دل قرارِ مُه
توو خلوتِ دِلُم بِیُو، سِیل کُه اِ حالِ زارِ مُه
بیُو که سیر بوینَمُت، تو ای ستاره‌ی سحر
صورت و سیرتُت وابوت، لُوحه‌ی زرنگارِ مُه
سِ دَردِ دل که عُمری‌یِن کهنه و بدخیم اِبُدن
بیُو طبیبِ دردَل و حکیمِ غمگسارِ مُه
زخمِ دِلُم اِ بی‌کَسی، گَوال و چِرکین اِبُدن
مِلَهمِ عاشقی هُنه، رو زخمِ پینه‌وارِ مُه!
خُت مِبِنِه توو کارَلُم، گیر و گِنِیر و مُشکِلِ‌ن
حبیبِ گِرگُشا بِیُو! واز کُ گِنِیرِ کارِ مُه
سِ اَندِن و سِ دیتَنِ تو اِی سُهیلِ مشرقی!
ستاره‌یَل صَف مِکِشِن، اِ شُوسُهونِ تارِ مُه
سرشکِ شوقِ دیتَنُت، اَندنِ لُوسه‌یِل چِشُم
هَمِن که نَم‌نَمَک مِیِه، سُوارِ شَهسوارِ مُه!
خدا کنم با اَندَنِ تو ای سُوارِ خوش قدم
ملوس و دلنشینِ بوت جلوه‌یِ روزگارِ مُه
با اَندنُت خدا کنم، زخمِ زبونَ‌ل بَتِ سَر
لُوخِنِه‌یَل خُش بِتِ جای، کوره‌ی زارزارِ مُه
خدا کُنَم دعایَلُ‌م قبول و مستجابِ‌بِن
بلکه اِ سَر بَت بِرِسِت، زمانِ انتظار مُه
با پنجه‌یِل مبارکُ‌ت، خُتَ‌م اِسیم دعا بُکُ
بلکه ظهورِ خُت وابوت، شکوهِ اعتبارِ مُه
اِ دل شفاعتُ‌م بُکُه اِ پیشِ صاحبّ کرم
تا بلکه کَم‌شُمارِ بوت، گناهِ بی‌شُمارِ مُه
سروده‌ی: محمد امیری اردکانی
پست های مرتبط
درباره نویسنده
