شعر محلی “سهیل مشرقی” به گویش اردکان فارس در وصف امام زمان (عج)



سهیل مشرقی
 
هوای شوقِ دیتَنُت، بُردَشِ دل ‌قرارِ مُه
توو خلوتِ دِلُم بِیُو، سِیل کُه اِ حالِ زارِ مُه


بیُو که سیر بوینَمُت، تو ای ستاره‌ی سحر
صورت و سیرتُت وابوت، لُوحه‌ی زرنگارِ مُه


سِ دَردِ دل که عُمری‌یِن کهنه و بدخیم اِبُدن
بیُو طبیبِ دردَل و حکیمِ غمگسارِ مُه


زخمِ دِلُم اِ بی‌کَسی، گَوال و چِرکین اِبُدن
مِلَهمِ عاشقی هُنه، رو زخمِ پینه‌وارِ مُه!


خُت مِبِنِه توو کارَلُم، گیر و گِنِیر و مُشکِلِ‌ن  
حبیبِ گِرگُشا بِیُو! واز کُ گِنِیرِ کارِ مُه


سِ اَندِن و سِ دیتَنِ تو اِی سُهیلِ مشرقی!
ستاره‌یَل صَف مِکِشِن، اِ شُوسُهونِ تارِ مُه 


سرشکِ شوقِ دیتَنُت، اَندنِ لُوسه‌یِل چِشُم
هَمِن که نَم‌نَمَک مِیِه، سُوارِ شَهسوارِ مُه!


خدا کنم با اَندَنِ تو ای سُوارِ خوش قدم
ملوس و دلنشینِ بوت جلوه‌یِ روزگارِ مُه


با اَندنُت خدا کنم، زخمِ زبونَ‌ل بَتِ سَر
لُوخِنِه‌یَل خُش بِتِ جای، کوره‌ی زارزارِ مُه 


خدا کُنَم دعایَلُ‌م قبول و مستجابِ‌بِن
بلکه اِ سَر بَت بِرِسِت، زمانِ انتظار مُه


با پنجه‌یِل مبارکُ‌ت، خُتَ‌م اِسیم دعا بُکُ
بلکه ظهورِ خُت وابوت، شکوهِ اعتبارِ مُه 


اِ دل شفاعتُ‌م بُکُه اِ پیشِ صاحبّ کرم
تا بلکه کَم‌شُمارِ بوت، گناهِ بی‌شُمارِ مُه


سروده‌ی: محمد امیری اردکانی

نظری بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *