شعر محلی “درد دل علی(ع)” به گویش اردکان فارس


درددل علی (ع)
خُدا! اِمْشُوْ اِ نُوْ سِیْلی، اِ کُلْبِه‌یْ سُخْتَه‌یِ ما کُ

 اِ لُطْفِ خُتْ دِلُمْ فارِغْ، اِ غِمْ زَهْرایِ رَعْنا کُ

دِلُمْ غَمْ‌دیتَه وُ تَنْگِنْ، دَ نیسُمْ طاقَتِ مونْدَنْ

 بِه‌حَقِّ حَضْرتِ زَهْرا، مُ خُتْ مِهْمونِ زَهْرا کُ

اَجَلْ! اَزْ بَسْ دِلُمْ سُخْتَنْ، اِ پَرْپَرْ گِشْتَنِ زَهْرا

 بِیُوْ مَرگِ مُ هَمْ اِمْشُوْ، اِ ذاتِ حَقْ تَمَنّا کُ

وَظیفَه‌یْ تُنْ اِسِیْدِنْ جون، اِ گَبْر و کافَر و مُؤمِن

 بِیُوْ اِمْشُوْ بِمیرونُمْ، دَ کَمْ هِیْ شَرْم و پَروا کُ

طَبیبُم! چارِه‌یِ زَخْمِ دِلُمْ نی مَرْهَم و دارو

 بُ یِکْ جُوْ تُرْبَتِ زَهْرا، بِیُوْ زَخْمُمْ مُداوا کُ

تو هَمْ اِیْ کوفَهْ! اِیْ شَهْرِ زَر و زور و رِیاکاری!

 دَ بِسْ‌تِنْ ظُلْم و بَدْعَهْدی، دَ کَمْ آشوبْ و بَلْوا کُ

خُدا تَشْ نَگْذَرِتْ، عُمْری، مَرامُتْ بی‌وَفایی بی

 تو ظُلْمُتْ کِرْدِ خُمْ، اُمّا، اِ بُیْ زِیْنَبْ مُدارا کُ

مَبادا زِیْنَبَ‌مْ مِثْ خُمْ، نَصیبُشْ رَنْج و مِحْنَتْ بو

 تو باقیمونْدَه‌یِ عُمْرُشْ، اِسیشْ خوب و گُوارا کُ

خَوِرْ مِنْ بُیْ حُسِیْنَ‌مْ مِیْ‌نِ بَدْعَهْدی تو اُمّا

 اِ بُیْ سرْ بی‌لَشُشْ قَدْری، مُماشات و مُدارا کُ

خُدایا مَگْذَر از شَهْری کِه کِردَشْ ظُلْم و بَدْعَهدی

 اِ عالَمْ خولی و شِمْر و عُمَرْ بَدجِنْسْ رُسوا کُ

اِ سرْ لُطْفُتْ خُداوَندا! اِ روزِ گَرْمِ عاشورا

 دِلِ یارِلْ حُسِیْنُمْ خُتْ، یَکایَکْ مِثْلِ دَریا کُ

اِ بّینِ خِیمِه‌یَل سِیلی، اِ طِفلِلْ تِشْنِه وُ نالون

 اِ نِهْرِ عَلقَمهْ سِیلی، اِ مَشْکِ خُشْکِ سَقّا کُ

بِه حَقِّ حَضْرَتِ زَهْرا، اِ روزِ مَحْشَرِ کُبْرا

 شفاعِتْ شیعَه‌یِلْ خوبُمْ، اِ لُطْفُتْ مُهْر و اِمْضا کُ

سروده‌یِ: محمد امیری اردکانی

نظری بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *