شعر محلی “درد دل علی(ع)” به گویش اردکان فارس
درددل علی (ع) | ||
| خُدا! اِمْشُوْ اِ نُوْ سِیْلی، اِ کُلْبِه‌یْ سُخْتَه‌یِ ما کُ | اِ لُطْفِ خُتْ دِلُمْ فارِغْ، اِ غِمْ زَهْرایِ رَعْنا کُ | |
| دِلُمْ غَمْ‌دیتَه وُ تَنْگِنْ، دَ نیسُمْ طاقَتِ مونْدَنْ | بِه‌حَقِّ حَضْرتِ زَهْرا، مُ خُتْ مِهْمونِ زَهْرا کُ | |
| اَجَلْ! اَزْ بَسْ دِلُمْ سُخْتَنْ، اِ پَرْپَرْ گِشْتَنِ زَهْرا | بِیُوْ مَرگِ مُ هَمْ اِمْشُوْ، اِ ذاتِ حَقْ تَمَنّا کُ | |
| وَظیفَه‌یْ تُنْ اِسِیْدِنْ جون، اِ گَبْر و کافَر و مُؤمِن | بِیُوْ اِمْشُوْ بِمیرونُمْ، دَ کَمْ هِیْ شَرْم و پَروا کُ | |
| طَبیبُم! چارِه‌یِ زَخْمِ دِلُمْ نی مَرْهَم و دارو | بُ یِکْ جُوْ تُرْبَتِ زَهْرا، بِیُوْ زَخْمُمْ مُداوا کُ | |
| تو هَمْ اِیْ کوفَهْ! اِیْ شَهْرِ زَر و زور و رِیاکاری! | دَ بِسْ‌تِنْ ظُلْم و بَدْعَهْدی، دَ کَمْ آشوبْ و بَلْوا کُ | |
| خُدا تَشْ نَگْذَرِتْ، عُمْری، مَرامُتْ بی‌وَفایی بی | تو ظُلْمُتْ کِرْدِ خُمْ، اُمّا، اِ بُیْ زِیْنَبْ مُدارا کُ | |
| مَبادا زِیْنَبَ‌مْ مِثْ خُمْ، نَصیبُشْ رَنْج و مِحْنَتْ بو | تو باقیمونْدَه‌یِ عُمْرُشْ، اِسیشْ خوب و گُوارا کُ | |
| خَوِرْ مِنْ بُیْ حُسِیْنَ‌مْ مِیْ‌نِ بَدْعَهْدی تو اُمّا | اِ بُیْ سرْ بی‌لَشُشْ قَدْری، مُماشات و مُدارا کُ | |
| خُدایا مَگْذَر از شَهْری کِه کِردَشْ ظُلْم و بَدْعَهدی | اِ عالَمْ خولی و شِمْر و عُمَرْ بَدجِنْسْ رُسوا کُ | |
| اِ سرْ لُطْفُتْ خُداوَندا! اِ روزِ گَرْمِ عاشورا | دِلِ یارِلْ حُسِیْنُمْ خُتْ، یَکایَکْ مِثْلِ دَریا کُ | |
| اِ بّینِ خِیمِه‌یَل سِیلی، اِ طِفلِلْ تِشْنِه وُ نالون | اِ نِهْرِ عَلقَمهْ سِیلی، اِ مَشْکِ خُشْکِ سَقّا کُ | |
| بِه حَقِّ حَضْرَتِ زَهْرا، اِ روزِ مَحْشَرِ کُبْرا | شفاعِتْ شیعَه‌یِلْ خوبُمْ، اِ لُطْفُتْ مُهْر و اِمْضا کُ | |
| سروده‌یِ: محمد امیری اردکانی |
پست های مرتبط
درباره نویسنده
